١. اولین دلیل در نظر گیری فاصله سنی ١ تا ۵ سال، مسائل فیزیولوژیکی و آمادگی های جسمی به شمار می رود. روان شناسان بر این باورند که بهترین وضعیت ازدواج آن است که سن پسر کمی از دختر بیشتر یا حداقل مساوی باشد که آن را در زمانی بین ١ تا ۵ سال دسته بندی می کنند. علت اصلی این موضوع هم به توان باروری افراد باز می گردد که در مورد خانم ها زمان باروری محدود است.
۲. اختلاف سنی بین دختر و پسر نباید آن قدر زیاد باشد که دوره رشدی آنان متفاوت گردد و در علاقه ها، سرگرمی ها، طرز نگرش و بینش و انرژی های روانی با هم متفاوت و یا احتمالاً درگیر شوند. به عنوان مثال ازدواج دختر ۱۶ ساله با پسر ٣٠ ساله بسیار اشتباه است.
٣. علاوه بر سن شناسنامه ای باید به سن و بلوغ عقلی، اجتماعی، فرهنگی و ظاهر فرد هم توجه نمود. این امکان وجود دارد که بعضی اوقات دختر ٣ سال از پسر بزرگ تر است اما دارای نشاط، انرژی، علاقه مندی ها و تمایلات مشترکی با شخص مذکر می باشد؛ بنابراین علاوه بر سن تقویمی، باید به ظاهر، طرز فکر و نگرش هم توجه عمیق شود.
۴. نحوه تفکر زوجین، نسبت به بزرگ تر بودن دختر از پسر در ازدواج بسیار حائز اهمیت است. اگر پسری از همان ابتدا با تردید به این موضوع می نگرد، امکان دارد با کوچک ترین جرقه ای به هم بریزد یا در اثر قضاوت دیگران، نسبت به این ازدواج، دل سرد شود. این مسئله در خانم ها شدت بیشتری دارد به طوری که ممکن است با دیدن کوچک ترین اشتباهی از طرف همسرش، او را به عدم بلوغ و رشد فکری محکوم کند.
۵. در ایران که خانواده ها در هم تنیده هستند، ازدواج به معنی وصلت دو خانواده است نه دو فرد؛ بنابراین نظر پدر و مادر زوجین هم در این زمینه تاثیر گذار است. اگر ازدواج با فاصله سنی معکوس در خانواده شما پسندیده نیست، سعی نکنید آن ها را مجبور به چنین کاری کنید. در قدم اول این فاصله سنی را برای خانواده تان حل نمایید تا بعدها بهانه ای برای سرکوفت و سرزنش نشود.
منابع این نوشتار محفوظ است.